آزادگی

۳- امام صادق علیه السلام:

إِنَّ الْحُرَّ حُرٌّ عَلَى جَمِیعِ أَحْوَالِهِ إِنْ نَابَتْهُ نَائِبَهٌ صَبَرَ لَهَا وَ إِنْ تَدَاکَّتْ عَلَیْهِ الْمَصَائِبُ لَمْ تَکْسِرْهُ وَ إِنْ أُسِرَ وَ قُهِرَ وَ اسْتُبْدِلَ بِالْیُسْرِ عُسْراً کَمَا کَانَ یُوسُفُ الصِّدِّیقُ الْأَمِینُ ص لَمْ یَضْرُرْ حُرِّیَّتَهُ أَنِ اسْتُعْبِدَ وَ قُهِرَ وَ أُسِر

آزاده در همه حال آزاده است: اگر بلا و سختى به او رسد شکیبایى ورزد و اگر مصیبت‏ها بر سرش فرو ریزند او را نشکنند هرچند به اسیرى افتد و مقهور شود و آسایش را از دست داده و به سختى و تنگدستى افتد. چنان که یوسف صدیق امین، صلوات اللّه‏ علیه، به بندگى گرفته شد و مقهور و اسیر گشت اما این همه به آزادگى او آسیب نرساند.

کافى(ط-الاسلامیه) ج۲، ص۸۹، ح ۶

۴- امام على علیه السلام:

 الْحُرِّیَّهُ مُنَزَّهَهٌ مِنَ الْغِلِّ وَ الْمَکْر

آزادگى از کینه‏ توزى و مکر منزّه است.

تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص ۲۹۱ ، ح ۶۴۸۴

۵- امام على علیه السلام:

مِن تَوفیقِ الحُرِّ اکتِسابُهُ المالَ مِن حِلِّهِ؛

از موفقیت آزاده این است که مال را از راه حلال به دست آورد.

شرح آقا جمال الدین خوانساری بر غررالحکم و دررالکلم ج۶، ص۳۶، ح ۹۳۹۳

۷-امام على علیه السلام:

مَن قامَ بِشَرائِطِ العُبودیَّهِ أَهلٌ لِلعِتقِ، مَن قَصَّرَ عَن أَحکامِ الحُرِّیَّهِ اُعیدَ اِلىَ الرِّقِّ؛

هر کس شرایط بندگى خدا را به ‏جا آورد سزاوار آزادى مى ‏شود و هر کس در عمل به شرایط آزادگى کوتاهى کند، به بندگى (غیر خدا) مبتلا مى ‏شود.

عیون الحکم و المواعظ(لیثی) ص ۴۵۰ ، ح ۸۰۰۴ و ۸۰۰۵

۸- امام حسین علیه السلام:

إن لَم یَکُن لَکُم دینٌ وَ کُنتُم لا تَخافونَ المَعادَ فَکونوا أَحرارا فى دُنیاکُم؛

اگر دین ندارید و از قیامت نمى‏ ترسید، لااقل در دنیاى خود آزاد مرد باشید.

بحارالانوار(ط-بیروت) ج ۴۵ ، ص ۵۱

۹-امام على علیه السلام:

 إِنَّ تَقْوَى اللَّهِ مِفْتَاحُ سَدَادٍ وَ ذَخِیرَهُ مَعَادٍ وَ عِتْقٌ مِنْ کُلِّ مَلَکَهٍ وَ نَجَاهٌ مِنْ کُلِّ هَلَکَهٍ بِهَا یَنْجُو الْهَارِبُ وَ تَنْجَحُ الْمَطَالِبُ وَ تُنَالُ الرَّغَائِب‏

تقواى خدا، کلید پاکى و درستى و اندوخته ‏اى براى معاد و باعث آزادى از هر بندگى و رهایى از هر نابودى است. به وسیله تقواست که جوینده به مطلوبش مى ‏رسد و گریزانِ (از عذاب و کیفر الهى) رهایى مى ‏یابد و به خواست‏ه ها رسیده مى‏ شود.

تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص ۲۷۲ ، ح ۵۹۴۲